Dag 22 San Francisco - Amsterdam

De wekker ging om 4 uur af. We hebben best redelijk geslapen, maar wel te kort. De shuttle bus komt netjes op tijd, we zijn de 2e pick up. Na ons volgen nog 4 adressen. De stad begint langzaam te ontwaken. Bagage droppen en het wachten kan weer beginnen. De vlucht naar Houston gaat probleemloos, klein beetje turbulentie, maar dat hoort erbij. Tenminste een keer een normale landing meegemaakt. Dus zo hoort dat te gaan :). Merk dat ik al wat meer begin te wennen aan het vliegen. 

In Houston gaat de gate open op het moment dat wij landen. We hoeven deze keer niet de koffers op te halen of door de douane heen. Dus het is een kwestie van even snel naar toilet, sandwich en water kopen en doorstappen naar de gate. Het boarden is dan al in volle gang, onze groep is bijna aan de beurt.

 

Ook deze vlucht gaat soepel, wat meer turbulentie, maar niets vergeleken met de heenweg. Het cabinepersoneel was iets vriendelijker dan op de heenweg. Eentje hadden we trouwens ook op de heenweg. Een oudere man met een Garard Joling facelift. Al het personeel van United is trouwens ouder. Op 1 vlucht was er eentje tussen van halverwege de 30, de jongste die we tegenkwamen. Sommige hadden volgens mij onze pensioengerechtige leeftijd al bereikt en ze hebben ook niet bepaald maatje KLM stewardess. Wat ze meteen ook menselijker maakt. Veel mannen ook trouwens.

 

Op Schiphol staan mijn zus en zwager klaar om ons op te halen. Ook Cyriel zijn ouders en een van zijn broers staan er als verrassing. Ze zijn op weg naar Hoorn en maakten een tussenstop op Schiphol om ons even te zien. Erg leuk. Met zijn allen wat gedronken en dan eindelijk naar huis. We staan inmiddels te tollen op onze benen. Het is voor ons immers midden in de nacht en echt geslapen hebben we niet tijdens de vlucht.

 

Mij zus had heel lief wat broodjes voor ons gehaald en een lekkere salade gemaakt. Wat een schat is het toch. Thuis even wat gerommeld, maar toen toch wat geslapen, we waren te moe om wakker te blijven. 's Avonds het hondje weer opgehaald, het gezinnetje is weer compleet.

 

Het was een fantastische reis vol met hoogtepunten en natuurlijk wat dieptepuntjes. Wat ons betreft had het nog een weekje langer mogen duren.

 

Iedereen ontzettend bedankt voor de leuke reacties! Ik hoop dat jullie zo een beetje mee hebben kunnen genieten van onze reis. En toekomstige reizigers er wat aan hebben voor het plannen van hun reis. Ik zal het blog de komende weken nog wat aanpassen, kijken of het lukt om er filmpjes erbij te zetten.

Dag 21 San Francisco

Na een onrustig nachtje vroeg opgestaan. Toeteren kunnen ze hier als de beste en Grant Street is blijkbaar favoriet bij skateboarders, tot diep in de nacht. Op zich niet zo erg, maar het bed is kleiner dan ons eigen 1.40 bed en dat terwijl we in de camper een queen size bed hadden. Beetje duwen en porren dus om je draai te kunnen vinden.

Ontbijten kun je overal in de straat. Daarna na Powell Street gelopen om eindelijk op de beroemde cable car te stappen. Er is nog net plek voor 2, we hangen bijna vooraan aan de buitenkant. Ontzettend leuk om te doen. En ja Eelco, ik heb aan je gedacht ;).

Bij het eindpunt zat ook meteen de fietsverhuurder, Blazin Saddles. We willen vandaag over de Golden Gate Bridge fietsen. De helmen slaan we over, wat ze minder gek vonden toen ze erachter kwamen dat we uit Nederland komen. Jullie hebben genoeg ervaring was de conclusie. Toch verplicht klein stukje fietsen om te laten zien dat je het kunt en hoppa, daar ga je. Ik had dankzij een tip op het AA-forum (onmisbaar als je zo'n reis plant) via Groupon 50% korting en dit al betaald.

We hadden wederom geluk, het was voor San Francisco een super heldere dag. Je kon de brug van veraf zien, deze is vaak ik mist gehuld. Het eerste stukje naar de brug toe was soms best pittig omhoog peddelen, maar de brug zelf was redelijk vlak en het aantal te ontwijken voetgangers viel mee op 1 buslading Aziaten na. Die kom je trouwens echt overal tegen en bestaat meestal uit een ondoordringbare muur van mensen. Soms heb je extra pech en smelten er een paar busladingen samen, dan kun je het echt shaken.

Over de brug fietsen valt wat ons betreft in de categorie: moet je doen! Dankzij het heldere weer mooi uitzicht over San Francisco en Alcatraz en gewoon een super idee dat je over 's werelds meest beroemde brug fietst. Echt ontzettend leuke ervaring, had ik niet zo verwacht.

Aan de overkant bij het plaatsje Sausalito wat gegeten en met de ferry terug gegaan. Je kunt nog verder fietsen, maar we hadden meer zin om tijd in de stad door te brengen dan over een eiland te fietsen. Komt bij dat je dan ook langer op de ferry zit en ik heb echt de pest aan varen op zee. Ik wordt snel zeeziek. Er staat hier best veel wind, ik moest halverwege een paar keer goed slikken. Schommel schommel.

Alcatraz

De ferry vaart langs Alcatraz en meert aan bij Fisherman's Warf, vlakbij Pier 39. Daar zit een kolonie Californische zeeleeuwen. Dit moet je gezien hebben. Met achter je de verschrikkelijk toeristische Pier 39 sta je naar die koddige beesten te kijken. Lijkt soms net of ze aan het poseren zijn, anderen liggen volledig voor pampus op de vlonders. Daarna over Fisherman's Warf terug gefietst naar het verhuurstation. Fisherman's Warf is mega toeristisch en ademt wat ons betreft nul komma nul sfeer uit. Blij dat we daar gisteravond niet naar toe zijn gegaan, maar gewoon in een tent zijn gaan eten waar ook locals komen.

Vanaf Blazing Saddles omhoog gelopen naar Lombard Street, deze beroemde straat gaat een stukje zigzaggend naar beneden. Jammer dat we geen auto hebben, anders waren we er zeker vanaf gegaan. Bij Lombart Street weer de cable car gepakt, het blijft gewoon te leuk om te doen. Heuvel op en heuvel af. Wheeeee.... We hadden weer staanplaatsen. Deze keer tot het eind/startpunt gebleven. Daar draaien ze de tram ook. Hier is het echt mega druk, enorme rij mensen om op de tram te stappen. We hebben het goed aangepakt om het vandaag in omgekeerde volgorde te doen.

Lombard Street

Terug in het hotel alvast online ingechecked. Vanochtend al een shuttle bus voor morgen geregeld. We worden om 5 uur 's morgen opgepikt, 10 minuten ervoor moeten we al klaarstaan. Slik. Het besef dat de vakantie nu echt bijna afgelopen is begint te komen. We hebben tot nu toe het onderwerp zorgvuldig gemeden. Maar het wordt tijd om dingen te regelen, koffers te pakken en te wegen. We gaan het redden om onder de 23 kg te blijven, maar we moeten wat schuiven en dingetjes zoals douchegel achterlaten. In een rugtas zit een enorme Disney pop, genaamd Jasmine. Een collega heeft een dochter met dezelfde naam en vroeg of we misschien deze pop mee willen nemen, als het lukt natuurlijk. En ja hoor, ze past in de rugtas van Cyriel. Zonder doos welliswaar, maar je kunt niet alles hebben. Ben benieuwd wat de douane daarvan denkt :).

's Avonds als afscheid gezellig uit eten geweest. Leuk restaurantje gevonden, Daily Grill. Fantastische meatloaf en kip gegeten. Op weg naar het hotel kwamen we een bandje tegen die op straat aan het spelen was. De drummer hadden we al eerder gezien. Die stond gistermiddagop emmers te drummen, zo ontzettend goed dat we eerst dachten dat er een drumband bezig was. Cd'tje van ze gekocht. Is een zelf gebrand ding, dus ben benieuwd wat erop staat en of er uberhaupt iets op staat.

Koffers gepakt en boarding passen liggen klaar. Morgen is het zover, deze super vakantie is voorbij. San Francisco heeft op de valreep onze hart gestolen.

 

Dag 20 Half Moon Bay - San Francisco

Vanochtend vroeg opgestaan, spullen ingepakt en camper wat schoongemaakt. Het is zover, we moeten de camper inleveren. We zijn er nog helemaal niet klaar voor, we vonden het echt leuk om te reizen met de camper. We waren ruim op tijd bij het inleverstation. Vandaar konden we met de shuttle (busje van de verhuurder) naar een BART station, de metro van San Francisco. Bij het station worden we aangesproken door de plaatselijke stationsgek. Today fussball, Netherlands versus Germany! Zijn moeder was Duits. Tot we de poortjes doorgaan blijft hij om ons heen draaien en over fussball mompelen :). Binnen no time staan we midden in SF. Wat een gave stad! Doet inderdaad wat Europees aan. We staan wat te puzzelen met de plattegrond en al snel worden we aangesproken door een vrouw die aanbiedt te helpen. Dit gebeurt ons vaker, echt vriendelijke stad of land eigenlijk (hulp wordt regelmatig aangeboden). 

Ons hotel is snel gevonden. We verblijven in het Baldwin hotel vlakbij Union Square. We hebben geluk, normaal kun je pas vanaf 4 uur inchecken, maar we kunnen onze kamer meteen in, is dan 11 uur. YES! Eindelijk weer warm douchen, het gasniveau was de laatste paar dagen te laag om water te verwarmen. We hebben kamer 603, een kleine, maar leuke kamer op de hoek met uitzicht op de straat. Wederom perfecte locatie, we treffen het wel deze vakantie zeg. We kijken uit op de ingang van Chinatown.

Eerst douchen, daarna koffie bij Starbucks. Die zitten hier om de paar meter lijkt het wel, snel internet daar, ideaal. We zagen een leuke Irish Pub in een zijstraatje, mooie plek om te lunchen. En.... de wedstrijd wordt uitgezonden, we kunnen net de 2e helft meepikken. Meerendeel is duidelijk voor Nederland gezien de reacties. Helaas, blijkbaar heerst er een vloek op wedstrijden die wij in het buitenland kijken. Twee jaar terug WK finale in Frankrijk gekeken, we weten allemaal hoe dat is afgelopen.

Daarna lekker wezen shoppen, beide voor spijkerbroeken geslaagd. Ik heb geluk, bij het afrekenen blijken mijn beide broeken voor de helft van de prijs te zijn. Ik betaal voor 2 Levi's omgerekend 62 euro.

Tijdje bij Starbucks gezeten om even te relaxen en te internetten. Het is druk en een vrouw biedt aan bij haar aan te schuiven. Ze vraagt meteen of ik Nederlands ben. Ze herkende mijn accent, ze had toen ze 16 was een Nederlands vriendje. Dit triggerde herinneringen, want ze ging meteen op internet zoeken of ze hem kon vinden. En ja hoor, ze vond hem en stuurde hem meteen een mailtje. Ze had allemaal tips over leuke niet toeristische plekken en gaf haar telefoonnummer en emailadres mochten we ooit weer hier zijn en advies willen. Oh ja, of we niet een paar Nederlandse mannen naar SF willen sturen. Ze hebben een ernstig tekort aan vrijgezelle hetero mannen.

's Avonds even Chinatown ingelopen. We zitten vlakbij de ingang ervan. Vooral veel kitch en wierook. Wel apart dat de bouwstijl ook meteen anders is, je loopt echt een andere wereld in.

Op zoek naar een eettentje werden we aangesproken door een zwerver die zichzelf de gids van San Francisco noemde. Natuurlijk ging het hem uiteindelijk om het geld, maar hij deed het zo leuk dat het hem echt gegund was. Hij legde uit hoe we bij bepaalde dingen moesten komen, waar we op moeten letten. En hij had een goeie tip voor een eettentje waar we uiteindelijk ook gegeten hebben. Voor de verandering eens geen hamburgertent, maar een "echt" restaurant. Heerlijk en gezellig gegeten bij John's Grill.

Dag 19 Yosemite - Half Moon Bay

Weer heerlijk geslapen, we slapen toch beter in de camper middenin een Nationaal Park dan in een hotel met airco. Helaas ben ik al de hele vakantie neusverkouden en werd vanochtend wakker met keelpijn. Fikkie gisteravond was een uitdaging, slecht hout, maar ik ben niet voor een gat te vangen, fikken zal het! Een paar extra aanmaakblokjes deed wonderen. Cyriel moest een aantal keer naar de rivier lopen om hem weer uit te krijgen ;).

Laatste foto Yosemite Valley

Vandaag willen we voordat we Yosemite verlaten nog de Giant Sequoia's zien. Hiervoor moeten we een ruim een uur door Yosemite kronkelen. De wegen zijn niet alleen een en al bocht, ze kantelen ook. Net een achtbaan. We parkeren bij Wawona Hotel en nemen de shuttle bus naar het stuk bos met de bomen. Er zijn mooiere wandelingen, maar daar hebben we de tijd niet voor. En om eerlijk te zijn, de energie ook niet meer. Je wilt niet weten hoe onze kuiten voelen na gisteren. We zijn via de Grizzly Giant Tree naar de California Tunnel Tree gelopen. De bomen zijn gigantisch, het is niet vast te leggen op een foto. Onderweg zie je ook een paar omgevallen bomen, dan zie je pas goed hoe dik ze zijn. Omvallen is trouwens de enige manier waarop deze giganten dood kunnen gaan. Ze kunnen tegen vuur, sterker nog, dat hebbem ze nodig om te groeien, anders ontnemen andere bomen het benodigde licht. Zo, weer een lesje uit het grote Trotter boek ;).

California Tunnel Tree

Na dit bezoekje hebben we nog 4,5 uur rijden voor de boeg. Je ziet het landschap langzaam veranderen van bergachtig met bossen naar goudgele heuvels met af en toe bosjes bomen. Net Teletubbieland, maar dan geel in plaats van groen. Dat gele gras zou ook dor gras kunnen zijn, California kampt al jaren met droogte. Het is hier ook best warm, zo rond de 33 graden. Net als gisteren trouwens. Tot nu toe bijna continu mooi weer gehad, alleen heel klein beetje regen en harde wind in Capitol Reef, wat kou op weg naar Yosemite en hitte (38 graden) in Zion. Zelfs in Las Vegas zijn we de dans ontsprongen, daar was het tussen de 32 en 35 graden, koel voor deze tijd in het jaar.

Gedeelte van deze tekst heb ik trouwens geschreven terwijl we op de snelweg reden richting San Francisco. Er kunnen wat typefouten inzitten, want je kunt merken dat California failliet is. De snelwegen zijn echt slecht, het lijkt soms de weg naar Bodie wel. Onderweg eindelijk dag 15 t/m 18 kunnen plaatsen geparkeerd naast een McDonald's, daar is altijd gratis WIFI. De omgeving wordt steeds minder mooi, veel bedrijventerreinen en wat industrie. De tijd van scenic byway's zijn voorbij, snif.

We verblijven vannacht op een campground in Half Moon Bay State Park, zonder hook-up, maar wel bij de oceaan, leek me leuk. Nou, dat hebben we geweten. Om bij Half Moon Bay te komen moet je een enorm lange brug over waar veel wind stond. Niet bepaald een pretje met een RV, ik zat met samengeknepen billen naast Cyriel. Ik wist zeker dat we eraf geblazen zouden worden. Maar ook dat hebben we weer gered :). Heel apart, in de bergen met afgronden naast me frons ik hoogstens een keer, maar met dit soort bruggen vlak boven een ruige zee.... slik...

Al vanaf vanaf de brug zag je wolken hangen boven de heuvels en ja hoor, San Francisco maakt zijn reputatie waar. We rijden van een zonnig 25+ zo een donker, winderig, koud en mistig gebied binnen. De plek was echt top, we stonden weer aardig vrij en op loopafstand van de oceaan. Maar het was KOUD en NAT. Bij elke windvlaag kreeg je een fijne mist over je heen, wordt je heerlijk klam van. Eerst alvast zoveel mogelijk ingepakt zolang het nog een beetje licht is. Daarna wat gegeten en het vuur flink opgestookt voor een beetje warmte. Al die arme zielen met tentjes zag je helemaal ineengedoken bij hun vuurtje zitten. Vroeg naar bed gegaan, morgen vroeg op om de camper in te leveren. 's Nachts begon het zelfs te regenen.

 

Dag 18 Yosemite

Vandaag iets eerder opgestaan. We willen de Vernal Fall Footbridge trail lopen vandaag. Dit is een wandeling van ongeveer 3 km. De afstanden van de trails lijken steeds weinig, maar door het stijgen, dalen over oneven paden met soms klauterpartijen ben je veel langer omderweg dan als je in Nederland door het bos wandelt. Dit pad is volledig geasfalteerd en zal dus niet moeilijk zijn.

Helaas, de werkelijkheid is anders. Moeilijk is hij niet, maar wel zwaar. Hij gaat bijna continu stijl omhoog, je voelt je kuitspieren verzuren. Regelmatig kort gestopt om de spieren rust te gunnen. Na 1,5 km stonden we op de brug met in de verte de Vernal Fall (waterval). Daar besluiten we toch verder te gaan naar de top van de waterval. Dit doe je via de Mist trail. In het begin klim je rustig, maar daarna kom je bij een stenen trap die helemaal naar boven voert. Je snapt ook meteen waarom het de Mist trail heet. Je krijgt regelmatig watermist/dampen over je heen. Het pad wordt ook steeds gladder. Niet echt een pad waar ik weer naar beneden zou willen gaan. Gelukkig wist ik al dat je ook via de John Muir trail terug kunt lopen. Die is een stuk langer, maar minder eng.

Bijna boven...

Vlakbij de waterval op een rotsblok even zitten relaxen voordat we het laatste stukje klimmen. Wat een uitzicht en wat een geweld. Het geluid van het neerstortende water is oorverdovend. Bovenaan staan hekken om te voorkomen dat je per ongeluk te dichtbij komt, uitglijdt en meegesleurd wordt. Helaas is er vorig jaar volgens mij iemand zo stom geweest in Yosemite om over het hek te klimmen, die heeft het niet overleefd. Ik weet niet of dat bij deze waterval was. Maar je ziet verderop alweer mensen halsbrekende toeren uithalen voor de ultieme foto.

Gehaald!

Na de Vernall Fall zijn we via de John Muir trail terug gelopen. Dit was zeker 5 km terug naar de vallei. Vanaf deze trail kon je ook de Nevada Falls zien, hier naartoe lopen zou nog een heftige klim zijn dus die hebben we maar overgeslagen. Het eerste gedeelte van de John Muir trail was weer stevig klimmen en daarna alleen nog maar naar beneden, wat trouwens ook best pittig is. Je moet jezelf constant afremmen en het pad is alles behalve vlak. Hier liepen we regelmatig hele stukken alleen. Alhoewel je hier volgens mij minder kans hebt om een beer tegen te komen, praat ik toch regelmatig hard om eventuele ontmoetingen te voorkomen. Je wilt een beer laten weten dat je eraan komt en vooral niet laten schrikken. Na een pittig stuk lopen zijn we weer bij de brug. Hier vandaan is het 1,5 km naar de shuttle bus, stijl naar beneden. Het is inmiddels een stuk warmer en je ziet mensen die naar boven gaan het erg moeilijk hebben. We zijn in totaal meer dan 300 omhoog gegaan.

Nevada Falls

Ok, niet helemaal alleen op John Muir trail

Ruim 3,5 uur nadat we begonnen zijn, stappen we weer in de shuttle bus. Met pijnlijke benen, maar met een heel happy gevoel. Gisteren had ik niet gedacht dat het nog zou lukken een flinke trail te lopen in Yosemite. En gedeeltelijk zonder massa's toeristen. Een verademing.

Terug bij de camper uitgebreid gelunched en heerlijk gerelaxed. 's Avonds wat in Curry Village gegeten, wat opgeruimd en natuurlijk een heerlijk vuurtje gemaakt. Vanavond is de laatste avond in Yosemite. Morgen gaan we naar onze laatste stop met de camper vlakbij San Francisco. Hopelijk komen we onderweg een eettentje met internet tegen. Hier is gratis internet ver te zoeken of we kijken niet goed. Maar we hebben ook geen zin om veel tijd te besteden aan een zoektocht naar internet. Vakantie eerst, blog later ;).

Half Dome

Hertje bij Curry Village, hoezo gewend aan mensen

Dag 17 Yosemite

Fantastisch geslapen, het was heerlijk koel. Voordat we sliepen hoorde we een geweerschot, waarschijnlijk een waarschuwingsschot van een ranger naar een beer. Ze doen hun best om beren zover mogelijk van de mensen te houden. Meer als bescherming voor de beren dan voor ons. Als beren eenmaal menselijk voedsel te pakken hebben gehad, is de kans groot dat ze agressief tegen mensen worden. En dan moeten ze afgeschoten worden. Aan het begin van de nacht schrikken we allebei wakker. "GO, BEAR, GO" hoorde ik een man schreeuwen en daarna een hoop geschreeuw. Niet moeilijk te raden wat daar gebeurt. Een beer op de campsite. Vanuit ons bed konden we zien hoe rangers daarna de campground Lower Pines en die van ons extra gingen patrouilleren. Overal zag je zaklampen flitsen en auto's rondrijden.

's Ochtends ging ik inchecken en hoorde dat er inderdaad een beer was verschenen op een plek waar mensen nog lekker zaten te kletsen. Waarschijnlijk toch voedsel te open neergelegd. Je moet het eigenlijk binnen armlengte afstand houden als je aan het eten bent. Ben je klaar, direct opbergen. Die beesten kunnen eten kilometers ver ruiken. En waarom zou je uren besjes plukken als er calorierijk eten klaar voor je ligt :).

Lekker rustig dagje van gemaakt. De vermoeidheid begint nu echt toe te slaan en ook al slaap ik goed de laatste nachten, merk ik dat de energietank ff leeg is. De hele ochtend geluierd rond de camper, Cyriel heeft nog een dutje gedaan. 's Middags hebben we een korte wandeling gedaan naar Lower Yosemite Falls. Wat een machtig mooi gezicht is dat zeg. En druk. Het is zondag en het is een van de makkelijkste wandelroutes in het park. We zijn een stukje verder gegaan dan het pad, wat klauteren over rotsblokken richting de waterval. We letten goed op wat we doen, als iets niet veilig lijkt, doen we het niet. Maar als je ziet wat veel andere toeristen uithalen, niet normaal meer. En als 1 het doet, volgt de rest vanzelf en je ziet gewoon dat ze niet nadenken over wat ze nou eigenlijk doen. Ze volgen gewoon als makke lammetjes. Dat er niet meer gewonden vallen is een wonder. En nee, het is niet handig om van rotsblok naar rotsblok te springen op je gympies met een enorme Nikon in je hand.

Lower Yosemite Falls

Op de terugweg wat boodschappen gedaan in Yosemite Village en koffie gedronken in Curry Village. Dit is een kamp met witte tenten waar je kunt verblijven als je niet in een duur hotel wilt zitten en verder niet kampeert. Lijkt mij niet erg comfortabel. Gezellig ziet het er in ieder geval niet uit. Erbij zitten wat eettentjes en een koffiecorner die we natuurlijk uit moeten proberen. Peet's koffie serveren ze hier, dus het moet goed zijn :).

's Avonds weer een paar burgers op de bbq gelegd (verrassend) en goed fikkie gestookt (verrassend). Onze linkerburen zijn al vertrokken en aan de rechterkant staat een man alleen, zonder tent, maar met een 2-persoonsbed (serieus, hij haalde een volledig spiraalbed uit zijn truck). Lekker rustig dus. Er wordt veel gecontroleerd op beren, de ranger liep zelfs de lege plek op om uitgebreid te onderzoeken. Na dat berenincident van gisteren zitten we toch iets minder ontspannen. Regelmatig schijnen we even in de rondte met de zaklamp.

Dag 16 Lee Vining - Yosemite

Vanochtend eerst een kort bezoekje aan Mono Lake gebracht. Dit is een van de oudste meren van Amerika, zo'n 700.000 jaar oud volgens ons Trotter boekje. Er steken een soort rotspunten uit het meer, dit zijn kalkafzettingen van zo'n 13.000 jaar oud die boven water zijn gekomen toen het niveau van het water daalde. Het meer is 2 keer zo zout als de zee.

Daarna doorgereden naar het spookstadje Bodie. Dit oude mijnstadje is in 1932 voor een groot gedeelte in vlammen opgegaan, maar wat er nog staat geeft een goed beeld hoe het leven hier vroeger was. De weg erna toe was een uitdaging. De laatste 3 miles (5 km) is een onverharde weg met wasbordeffect. Alles goed vastzetten en gaan! Mijn tanden klapperen nog na terwijl ik dit schrijf. We waren niet de enige malloten met een RV zagen we. Sterker nog, ze hebben zelfs een paar speciale RV parkeerplekken. Erg leuk stadje om te bezoeken. Bij veel huizen kun je naar binnen kijken en een enkele mag je in. Ze zeggen dat alles precies zo is achtergelaten. Op sommige plekken geloof ik dat niet, wie zet er nou 1 schoen in de vensterbank? Maar alle spullen die er staan, komen oorspronkelijk uit Bodie. Er is niets toegevoegd. Als je in zo'n huis naar binnen gluurt, verwacht je soms dat je iemand door het huis ziet lopen. Beetje creepy is het er ook wel.

Na Bodie weer terug gereden naar Lee Vining, waar we tanken voordat we de Tioga Pass naar Yosemite opgaan. In Bishop opperde ik gisteren al dat het misschien een goed idee was om daar te tanken in plaats van in Lee Vining. Helaas niet doorgezet. Mocht iemand die dit leest van plan zijn dezelfde route te volgen.... Tank in Bishop! Doe het! De tranen srpongen in mijn ogen terwijl Cyriel de tank volgooide. De prijs ligt hier een dollar hoger per gallon dan elders, maar toch nog steeds vele malen goedkoper dan in Nederland.

Na getankt te hebben zijn we de Tioga Pass opgegaan. Deze was dit jaar begin mei al open. Vorig jaar was hij pas 18 juni open. Hij gaat pas ooeb als de wegen sneeuwvrij gemaakt zijn. De Tioga Pass is echt een fantastische route door Yosemite. Er lag wel nog wat sneeuw. Via de Tioga Pass heb je diverse mogelijkheden om te stoppen en van het uitzicht te genieten en ook van het natuurgeweld. Je gaat via diverse meren met superhelder water. Onderweg zijn we nog even gestopt om met ons broodje pindakaas en kant en klaar potje Peanutbutter and Jelly (ehhh pindakaas gecombineerd met jam) langs een mooi riviertje te eten. Dat riviertje was 1 grote stroomversnelling. Vervolgens zijn we weer verder gereden. Even later weer even gestopt waar een nieuwsgierige marmot zijn kop tussen de rotsen uitstak om te checken wie dan wel niet zijn rust kwam verstoren. Sorry, wij dus.....

Idylische lunchplek

Het was erg druk in het park. 4 keer per jaar is de toegang tot Yosemite gratis en laat dat nu net vandaag zijn. De weg over de Tioga Pass is heel erg mooi maar ook best wel vermoeiend om te rijden. De top zat op zo'n 10000 ft (3.000 meter). Yosemite is een een erg mooi park, veel natuur, veel groen, veel water, veel dieren.......veel beren.

Uiteindelijk kwamen we bij de campgrounds aan. We staan op de North Pines, plek 522. We moesten even zoeken maar toch gevonden. De plek is super. Lekker pal aan het water met uiteraard weer de picknicktafel en de fire pit om een fikkie te stoken en te bbq-en. Vrijwel direct nadat we aankwamen hebben we de kolen gepakt en de bbq aangestoken. Honger!

Onze plek, of eigenlijk alle plekken, hebben een speciale anti-beer-opslag-kist (leuke voor Scrabble) oftewel bearlocjer. Wij hoeven deze niet te gebruiken aangezien we alles binnen de RV opbergen. Maar mensen met een tent bijvoorbeeld moeten echt alles in die kist opbergen en dan bedoel ik ook echt alles. Alles waar maar een luchtje aan kan zitten moet erin - eten, ook dingen in een blik of fles, douchespullen, afval, alles.

Na de bbq hebben we de fik erin gestoken. Sas kon zich even lekker uitleven met het hout wat we nog hadden liggen. Het was een fantastisch vuurtje. We kregen nog bezoek van een ranger die ons ging informeren over het hoe en waarom van voedsel opbergen. En wat te doen als er toch een beer op je plek komt. Jezelf groot maken en schreeuwen!

De sterrenhemel boven Yosemite is echt giga gaaf. Wat een mega veel sterren zie je hier. We zagen ook nog een behoorlijk grote vallende ster die uiteen viel naarmate hij lager kwam. Echt mooi om te zien. Ons vuur hebben we gedooft met rivierwater en hop naar bed. Het zijn redelijk koude nachten hier dus slapen zou goed moeten lukken.

 

Dag 15 Las Vegas - Lee Vining

Vanochtend vroeg opgestaan na een onrustige nacht. We hebben een rit van zeker 6,5 uur voor de boeg wat met een camper pittig is. Ontbeten bij de foodcourt in het hotel, kort gokje gewaagd (yep, het is verslavend), koffer gehaald en security gevraagd om ons weer naar de camper te brengen. De computers doen het trouwens nog steeds niet. Er lag gisteravond een briefje onder de deur met excuses en een formulier om versneld uit te checken. Nota volgt via de mail.

Nog even gestopt bij een Walmart om in te slaan voor de komende dagen. De cassiere zat heel gefascineerd naar ons gebabbel te luisteren. Ze bleek in Duitsland geboren te zijn en herkende wat woorden.

We mogen van Moturis wel door Death Valley rijden, maar dat is volledig op eigen risico. Dus we zijn dan niet verzekerd. Nu zou de moderne camper de 40-50 graden buitentemperatuur moeten kunnen handelen, maar we willen geen risico lopen. Dus we rijden om Death Valley heen via Big Pine, Bishop en Lee Vining. Een hele mooie route waarbij je eerst door de woestijn rijdt langs het gebied waar ook Area 51 zit. Daarna nemen we tegen het advies van de Garmin in de NV-266. Langzaam wordt het wat groener en daarna rijdt je een stuk door de bossen met op de achtergrond bergen met sneeuw op de toppen. Dit weggetje, de CA-168, kronkelt echt door de bergen en is best smal en glooiend. Soms is het net een achtbaan... wheee.... Grotere voertuigen mogen en kunnen hier trouwens niet rijden. Deed een beetje Oostenrijks aan.

Langs Death Valley

Richting Big Pine

In Bishop even gestopt bij Erick Schat's Bakkery. Deze oorspronkelijk Nederlandse bakker is erg populair. Echte bakkerijen kennen ze hier niet, gebak kun je overal krijgen, maar goed brood niet. Ze verkopen ook Delft's blauw. Heel apart om dat tegen te komen in California of all places.

Na Bishop is er een enorme lange klim. Er wordt aan het begin geadviseerd de airco uit te zetten (warm!) en onderweg zijn er plekken om radiovloeistof bij te vullen. Dat belooft wat. Er komt geen eind aan, op een gegeven moment zitten we te koken in de camper, de zon stond ook precies op de voorkant.

Mona Vista RV Park is klein en schoon. Er zijn een paar mooie plekken waarbij je uitkijkt over Mono Lake. Onze plek is kein en de picnictafels staan bijna naast elkaar. Maar we zijn hier alleen om te overnachten om morgen verder naar Yosemite te gaan. Het is hier ook een stuk kouder trouwens, vestjes aan.

We hadden trouwens weer problemen met het gasfornuis. We stonden niet scheef. Na een uurtje deed hij het ineens weer, geen idee wat het nou is. Misschien lucht in de leidingen?

Dag 14 Las Vegas

Heerlijk uitgeslapen vanochtend. Het casino zit vol met mensen die al of nog steeds aan het gokken zijn. Er is ook duidelijk een conferentie bezig. Allemaal beetje nerderige mannen in hele foute kaki broeken met mega bandplooi. Eentje besloot met mij te sjansen in de lift toen ik daar alleen in stond. Hij dacht bljkbaar, yes, vrouw alleen. Werd van top tot teen bekeken en vroeg zwoel "so, how are YOU doing". :)

Denny's zit om de hoek bij het hotel. Daar een uitgebreid ontbijt genomen: blueberry pancakes met aardbeien en slagroom erop, maplesirup, roerei, ik bacon en Cyriel worstjes, rosti en glaasje jus d'orange. Gigantisch veel natuurlijk en het erge is... we hebben het nog opgekregen ook. Bloos...

Daarna de bus genomen naar Mandalay Bay, we willen de shark reef zien. Ze zijn echt slim in Vegas. Om iets te zien moet je altijd door het casino heen. Hier is geen casino blijkbaar, maar je moet een gigantisch stuk lopen voordar je er bent. Om er vervolgens achter te komen dat de toegang $18 per persoon is. Best duur. Maar je keert na zo'n stuk lopen in de warmte ook niet meer om natuurlijk. Was wel erg mooi om te zien. Je loopt een paar keer onder het aquarium door via een glazen tunnel.

Hierna naar de Miracle Miles Shops in Planet Hollywood gegaan. Beide geslaagd voor schoenen. In de promenade is met als in de Venetian lucht nagemaakt. Maar hier veranderd dat elk uur in een onweerstorm met zelfs regen boven een vijver. We zitten midden in de woestijn! Ze zijn echt maf hier ;).

Gelunched bij Stripburger tegenover de Wynn. Tip op het AA-forum. Inderdaad de beste cheeseburger ooit. Dit wordt heftig lijnen na de vakantie. Gelukkig lopen we ook veel om het nog een beetje te compenseren.

Hierna terug naar ons hotel gegaan. Had zo'n zin om even te zwemmen, Cyriel houdt hier niet zo van, dus bleef lekker aan de kant zitten met drankje. De lazy river hebben we maar links laten liggen, die zat vol met dronken jongeren. Het gewone bad was een stuk rustiger.

Daarna weer een gokje gewaagd, Cyriel wist de teller naar $138 met een inzet van $20 te brengen. Niet slecht.

's Avonds het buffet uitgeprobeerd. Zoiets schijn je gedaan te moeten hebben in Vegas.... Van ons hoeft het niet meer, eten was goed, maar daar is ook alles mee gezegd. Misschien het verkeerde buffet gekozen. Nog even kort naar het Bellagio gegaan om de fonteinen in het donker te zien. 's Avonds gaan ze om het kwartier, we hebben er een paar bekeken. Erg gaaf gezicht al die verlichte waterstralen dansend op de muziek. Je vergeet dat je in de woestijn zit.

Terug gelopen naar het hotel. Was vanavond beduidend drukker op The Strip dan gisteren en warmer. Overal willen ze Cyriel kaartjes in zijn hand drukken met daarop spannende foto's en een telefoonnummer voor nog meer spannends :)).

Nog heel even gegokt als afscheid, nu alleen maar verloren. Alles bij elkaar opgeteld hebben we het hotel verlaten met een klein beetje winst. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg op weg naar Yosemite, we kijken wel waar we overnachten. In Bishop of Lee Vining als we het redden. Nog even de jacuzzi in en naar bed.

Dag 13 Zion - Las Vegas

Gisteravond de camper opgeruimd, vanochtend koffer gepakt, gedumpt en nog wasje gedaan in Springfield want we gaan naar Vegas! We hebben ervoor gekozen om niet op een camping te staan daar, maar lekker luxe in een hotel. Even totaal wat anders. Onderweg gelunched bij Wendy's, een fastfood restaurant met echt lekkere burgers. Ze hebben ook snel internet daar, dus eindelijk dag 11 en 12 kunnen posten.

Cyriel voelde zich niet zo lekker daarna, dus besloten we dat het verstandiger was als ik ging rijden. Ik heb nog niet veel gereden. Bij mijn eerdere highway poging stond er zoveel wind dat ik het niet prettig vond, had het idee dat ik geen controle over de camper had. Verder alleen wat kleine stukjes gereden of de camper wat verplaatst. Vreemd genoeg heb ik geen moeite met manouvreren met dit ding. Het rijden was heerlijk, onderweg nog Joshua Trees gezien. Cyriel begon steeds klieriger te worden, teken dat hij zich weer beter begint te voelen. Hij is echt een verschrikkelijke bijrijder, daarom rijdt hij vaker de lange stukken. Hij terroriseert me anders gewoon van de bestuurdersstoel weg ;). En in Vegas kan hij straks beter rijden, navigeren is meer mijn ding.

En toen was het zover..... WOW.... eeeehh... WOW.... Wat een stad!

We zijn eerst gestopt bij de Gold and Silver Pawn shop. Voor de History channel kijkers onder ons ook wel bekend als The Pawn Shop met Rick, The Ol' Man, Big Hog en Chumlee. Een pandjeswinkel die populair is geworden door een realityshow. We hadden geluk, het was er niet heel druk, althans, we hoefden niet in een rij te staan. En vlak nadat we weggingen moest iedereen er weer uit voor opnames. Commercieel.. ja. Leuk om een keer te zijn.. zeker.

Daarna op naar ons hotel. Het verkeer is loeidruk, maar als je aangeeft dat je van baan wilt wisselen, dan geven ze je netjes de ruimte. Bij het hotel aangekomen werden we meteen benaderd door iemand die regelde dat onze koffer alvast meegenomen werd. En Cyriel moest de camper even parkeren terwijl ik binnen regelde dat Security de weg zou komen wijzen naar een parkeerplaats voor de camper, een stukje achter het hotel. Deze man bracht ons ook weer netjes bij het hotel terug. Echt heel goed geregeld.

We zitten aan het eind van een hele lange gang.

De computers lagen plat, dus inchecken ging met de hand. We hebben een Tower Spa Suite. Had ik al een keer WOW gezegd? Wel? Dan nog een keer... WOW. Wat een gave mega kamer MET jacuzzi :). Helaas geen Stripview, ze raadden ons aan dat morgenochtend alsnog te proberen als de computer het weer zou doen en iedereen uitgechecked is. Vanaf de kamer gebeld naar de concierge voor de koffer en binnen 5 minuten stond deze midden in de kamer. Wat een luxe. De raambekleding is trouwens volledig electronisch te bedienen :).

Meteen The Strip opgegaan en wat ligt er pal naast ons hotel? De M&M Store! Hihi, fantastische winkel. Vier verdiepingen met en over M&M's, inclusief grappige 3D film. Cyriel heeft me weer naar buiten moeten slepen. Ik heb me ingehouden, alleen een nachthemd, zelf samengesteld zakje M&M's en wat kleinigheden voor de neefjes en nichtje.

Kaartjes gekocht voor de Deuce, daarmee kunnen we de komende dagen onbeperkt de bus op The Strip nemen. Is best ver lopen allemaal. Eerst bij de Bellagio fonteinen bekeken, die "dansen" op de muziek. Heel gaaf, morgen bekijken als het donker is, zal nog indrukwekkender zijn. Filmpje zal later volgen, lukt me niet om te plaatsen.

Hierna de Venetian bekeken, die heeft binnen een winkelpromenade met een plafond met nep lucht met wolken, licht aangepast aan het tijdstip.

Vanaf de Venetian de vulkaanuitbarsting bij The Mirage bekeken, viel vanaf daar met daglicht tegen, morgenavond maar nog een keer bekijken. Want vanavond gaan we met de bus naar Fremont Street, het oude Vegas. Daar hebben ze over een groot gedeelte van de straat een overkapping gemaakt met 12,5 miljoen LED lampjes. Elk uur wordt er een stuk van een concert afgespeeld. Ontzettend gaaf! Ook hier volgt later een filmpje van, pas dan kun je goed zien hoe het is. Om 9 uur hadden we de Jon Bon Jovie show, net alsof je erbij was.

Daar wat gegeten bij een goeie Italiaan en de 10 uur show gezien met Queen.

Terug in het hotel lekker in de jacuzzi gezeten en daarna naar beneden gegaan om te gokken. We zijn immers in Vegas. Het is ons gelukt om met $15 winst te eindigen, maar ik had moeite om de uitbetaalknop in te drukken. Yep, gokken is echt verslavend. Rond 3 uur lagen we eindelijk in bed, nog helemaal hyper van deze gave dag.

 

Dag 12 Zion

Vandaag was de planning om bijtijds op te staan om de Narrows te lopen en dan 's middags de Middle en Upper Emeraldpools te bekijken. Helaas werd Ik met migraine wakker en hebben we de ochtend in alle rust doorgebracht. Cyriel met een stoel in het water en ik op bed met berg pillen. Rond een uurtje of 11 was ik weer redelijk opgeknapt. Cyriel heeft een heerlijke lunch gemaakt met roerei waarna ik me goed genoeg voelde om een poging te doen om de Narrows te lopen. Het is vandaag een stuk koeler, maar 32 graden....

Op naar de shuttle bus. Zion is het grootste gedeelte van het jaar gesloten voor verkeer en moet je alles via een shuttle bus doen. Ze rijden zeer regelmatig en tot laat in de avond. Ze rijden alleen wel erg langzaam en we moeten er pas bij de laatste halte eruit. Dus rustig achterover zitten en genieten maar.

Om bij de Narrows te komen moet je eerst de volledige Riverside walk uitlopen. Dit is een geplaveid pad langs de Virgin River. We hadden onze speciale Narrows outfit al aan: speciale waterdichte sokken, stevige waterschoenen, houten stokken, een drybag in 1 van de rugtassen en een waterdicht doosje voor de camera. Aan het eind van het wandelpad is een stenen trap naar beneden met een bord hoe je flashfloods kunt herkennen en wat je moet doen als er 1 komt en hoppa, je staat in het water.

De hele Narrows volg je feitelijk de rivier. Het grootste gedeelte loop je door het water en gedeelte kun je in bochten over een stukje land lopen dat meestal ook uit rotsen bestaat. Het is erg vermoeiend lopen. Je loopt tegen de stroom in over keien en rotsblokken in water van ongeveer 14/15 graden. Al snel aan het begin wordt het een stuk erg diep, bij mij kwam het tot mijn heupen. KOUD! Het is fantastisch zo tussen de hoge rotswanden te lopen. Na ongeveer 2 uur klauteren en waden kwamen we bij het kruispunt wat voor ons het teken was om om te keren. Voor mij was het ook genoeg zo, ik had geen puf meer om nog een stukje de Wallstreet in te lopen. Mijn hoofdpijn begon weer terug te komen en we moesten nog dezelfde weg terug. Gelukkig gaat dat sneller en 3,5 uur nadat we de eerste stappen in de Virgin River hadden gezet klommen we moe en koud, maar voldaan er weer uit. De schoenen en waterdichte sokken knelden inmiddels onze volledige bloedtoevoer af leek het. Maar we moesten nog de volledige Riverside walk teruglopen a 2 kilometer. Lekker soppend sloften we terug om weer 40 minuten in de shuttle bus te zitten.

Terug bij de camper meteen alles uitgedaan en voeten gewassen. Die speciale sokken stonken verschrikkelijk, al toen we ze gisteren ophaalden. Fijne bijkomstigheid van een camper, je hebt je douche bij je :). Meteen de spullen teruggebracht en lekker uit eten geweest. Doordat we pas zo laat konden beginnen is er niets meer gekomen van de Emerald pools. Morgen gaan we naar Las Vegas wat nog best een stuk rijden is. Ik had erg uitgekeken naar dit park, maar helaas niet kunnen doen wat ik graag had gewild. Overal moet je keuzes maken, maar dat we maar zo weinig hebben kunnen zien van dit park door de warmte en hoofdpijn is echt jammer. Meteen goede reden om terug te keren, want dat is het zeker waard!

Fantastische plek weer

Helaas geen barbeque of fikkie stoken voor ons. Door de enorme droogte in Zion is vuur ten strengste verboden, het enige wat mag is een gas bbq. Door het ontbreken van de maan hebben we eindelijk een pikzwarte nacht met heeeeel veeeel sterren.....ook vallende. Dus we mogen een wens doen. Dat belooft wat voor Las Vegas, maar "What happens in Vegas, stays in Vegas......"

 

Dag 11 Bryce Canyon - Zion

We werden vanochtend bezocht door een specht voor onze camper. Die was niet bang. Camper weer rijklaar gemaakt, je moet alles beetje opbergen anders vliegt het door de camper. We hebben al een aantal keer het extra beddengoed en stuk matras dat boven de cabine ligt over ons heen gehad. Oh ja, kijk na een rit ook uit met kastjes openmaken. Vooral bij het kastje in de badkamer zijn wat incidentjes geweest.

Op weg naar Zion onderweg op zijn Amerikaans ontbeten bij Cactus Cowboy restaurant Riverside. Zacht gebakken ei, bacon of worst en natuurlijk de pancakes. Cyriel is stoer (of gek) en blijft de Amerikaanse koffie proberen, heel slap spul. Ik waag me er niet aan. Nummerbord van Utah gekocht als souvenir. Heel irritant dat de taxes niet bij de prijs inbegrepen is, maar pas later bij de rekening opgeteld wordt. Dus je betaald altijd meer dan aangegeven staat.

Net voor Highway 9 richting Zion de RV nog vol gegooid met benzine en Sas heeft nog 2 heerlijke broodjes gehaald bij Subway voor de lunch later..

Op de weg richting Zion wordt je er door borden al op gewezen dat er tunnels zijn. Voor campers moet je begeleid worden, een escort. De 1e tunnel mag je zonder problemen doorheen. Echter, de 2e tunnelbuis moet aan 1 kant afgesloten worden zodat campers er doorheen kunnen. Deze mogen dan in het midden rijden, wij dus ook! Net voor de 2e tunnelbuis is er nog een trail naar de Canyon overlook. Helaas was de parkeerplaats vol dus misschien doen we deze nog bij vertrek.

De campground en Visitor center liggen in het dal van de canyon. Via zig-zag wegen wordt je naar beneden geleid. Bij de ingang van de campground nog even onze tanks gedumpt en water bijgevuld en ons plekje opgezocht. Loop B 55 R. Wat een fantastische plek is dat. Groot, vrijwel aan het water en veel huisdieren. We werden al vrij snel begroet door een aantal eekhoorns en de nodige reptielen. Pal naast onze plek ligt een zeer kort pad richting de Virgin rivier. En die biedt echt uitkomst want wat is het warm hier. De temperatuur schommelt omstreeks de 38 graden, je blijft water drinken. Het was nog vee te warm om veilig een trail te gaan lopen dus we hebben ons Subway broodje opgepeuzeld en zijn met stoel en al in de Virgin River gaan zitten. Heerlijk!

Na een tikkie afgekoeld te zijn hebben we de auto gepakt naar het Visitor Center. Het is te lopen vanaf onze plek maar door de hitte toch maar de verkoeling van de airco opgezocht. Zion is best een druk bezocht park, naar mijn idee wat meer dan de voorgaande parken die we bezocht hebben. Er stond een flinke rij bij de informatiebalie. We hebben een aantal trails op ons velanglijstje staan zoals Watchman, Emerald Pools en The Narrows.

Voor The Narrows heb je speciale spullen nodig om deze goed te kunnen lopen. De Narrows trail loopt namelijk helemaal via de Virgin River. Je loopt dus continue door de rivier! Volgens de informatie komt het water van je enkels tot aan je middel. Veel verder in de trail moet je zelfs zwemmen om verder te kunnen. Veel mensen stoppen de splitsing, daar begint de Wall Street. Dit is een plek binnen de trail waarbij de canyon heel dicht bij elkaar komt. Denk dat wij daar ook maar stoppen. Zwemmen is dan waarschijnlijk niet nodig ;-D. De spullen voor de trail kan je huren bij Zion Aventure Company in het nabijgelegen Springdale. Dit hebben we dan ook maar gelijk gedaan zodat we dat morgen niet meer hoeven te doen.

Toen we terugkwamen bij de camping hebben we ons nog even afgekoeld in de rivier. De ergste warmte was voorbij dus hebben we besloten om de Watchman trail te gaan lopen. Deze trail begint pal bij het Vistor center. De trail zou ongeveer 2- 3 uur moeten duren dus zouden we voor het donker weer terug moeten zijn.

Het was een fantastische wandeling. Aan het begin ging het vrijwel continue omhoog dus dat was wel even zweten geblazen. Ik merkte zelf dat ik er weer even in moest komen. Het reizen gecombineerd met de warmte hebben best wel impact. Na ongeveer een uurtje waren we op het view point. We waren zo druk aan het ouwehoeren dat we nog iemand zijn meditatie sessie verstoorde bovenop de berg. Maar tsjee, wat een prachtig uitzicht! Het was het vochtverlies wel waard.

Na bijgekomen te zijn moesten we dezelfde weg weer terugnemen, deze ging nu dus lekker naar beneden. Onderweg naar beneden zagen nog een hert die op z'n dooie gemak schuin op de berg zijn diner zat te verorberen. Mooi om te zien dat je hier echt tussen de dieren zit. Voor mijn gevoel nog wat meer dan in Bryce. Bij het eindpunt wederom 2 herten gezien, een stelletje denken we, die rustig in het gras lagen te soezen.

Als goed kijkt zie je er 2

Snel terug naar de campground. We hadden pizza en salade op het menu. De eerste pizza ging niet helemaal goed in de oven dus we hadden bakpapier gekocht in de hoop dat dat goed gaat in de oven. Hup, oven aan, bakpapier erin, pizza erop, deurtje dicht en bakken maar. Alle ramen open, afzuigkap aan om maar te zorgen dat eventuele rook onze fantastische rookmelder niet af doet gaan. Het dreigde even goed te gaan maar ja hoor, daar ging ie weer. De piep uit ieders nachtmerrie - zeker uit de onze. Ons bakpapier was aan het verbranden. Pizza's bakken is geen succes. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat we het niet meer gaan proberen. Hotdogs to the rescue! Yammie....

We hebben stroom op de camping. We hebben even de airco in de camper aangedaan om de ergste warmte uit de camper te halen. Dit deed wonderen en we zijn redelijk snel in slaap gevallen.